اصلا قرار نیــــست کـــه سرخم بـیاورم

          حالا که سهم مــــــن نشدی کم بیاورم

دیشب تمام شهر تـــــو را پرسه میـزدم

         تا روی زخمهـــای تــــــــو مرهم بیـاورم

میخواستم که چشم تو را شاعری کنــم

          امّا نشد کــــه شعــــر مجسم بیــــاورم

دستم نمی رسد به خــودت کاش لااقـل

        می شد تــــو را دوباره به شعرم بــیاورم

یادت که هست پای قراری که هیچ وقــت

         میخواستم  برای  تــــو  مریـــــم  بیاورم؟

حتی قرار بود که مــــــــــــن ابر باـشم و

        باران عاشقانـــه ی نـــــــم نـــــــم بیاورم

کلّــی قرار با تــــــــــــو ولی بی قرار مـن

          اصلا بعید نیست که کـــم هــــــم بیاورم       

اما همیشه ترسم از این است ، مــــردنم

         باعث شود بـــه زندگیت غــــــم بیــــاورم

حــــوّای من تــو باشی اگر قول میدهـــم

          عـــــمراً  دوباره  رو  به  جهنّـــــم  بـیاورم

خود را عوض کنم و برایت به هر طـــــریق

         از زیــــر سنگ هــــم شده آدم بیــــــاورم

بگذار تا خلاصه کــنم دوســــــــت دارمــت

        یا باز هـــم بهــــانه ی محــــــکم بـــیاورم؟